Afgelopen maandag is opnieuw een ex-NWB renner overleden.
Nu moeten we afscheid nemen van Jacques Nieskens uit Sint Odiliënberg, Jacques ( Kueb) werd 88 jaar.

Zijn NWB carrière was zeer kort maar de klasse van de oud Swalmenaar kwam vanaf zijn eerste wedstrijden zeer duidelijk naar voren. Met de start van de NWB in 1950 was Nieskens al van de partij, hij begon als 17 jarige meteen bij de amateurs met een tweede plaats in Echt, werd 4e in de driedaagse van Belfeld en wist zijn eerste overwinning te behalen in de ronde van Haelen. Het volgende jaar kwam zijn klasse al duidelijk naar voren met overwinningen in Geulle, Belfeld (driedaagse) ,Overhoven (Sittard), Deurne, Munstergeleen, en het kampioenschap in Haelen. In deze titelstrijd versloeg Jacques zijn grootste rivaal Hans Voesten uit Venray op de streep. Dat seizoen werd Nieskens ook tweede in het Jaarklassement achter Voesten.

Hij werd opgenomen in de Victoryploeg uit Maaseik maar dat was van korte duur want de overgang naar de KNWU was onvermijdelijk. Jacques werd meteen amateurkampioen van Limburg door op de Cauberg Jac Gelissen te kloppen in een tumultueuze sprint. Dat jaar waren er diverse overwinningen in criteriums en uitnodigingen om met de nationale ploeg deel te nemen in het buitenland. Zo werd Nieskens 3e in de Ster van Namen en won hij op fraaie wijze een rit in de Twaalf Kantons in Luxemburg. In 1957 werd hij geselecteerd voor de Erobaploeg met o.a Piet van den Brekel, Mart van den Borgh en Thijs Roks. Jacques stond enkele jaren op de nominatie als deelnemer aan het WK maar telkens besliste de bond in zijn nadeel.

Hoewel er dat jaar wederom diverse overwinningen zijn deel waren bleken knieproblemen uiteindelijk de oorzaak dat er aan zijn carrière niet veel later een einde kwam. Jack Nieskens was bijzonder populair bij de wielerliefhebbers want zijn strijdlust was formidabel.

Familie Nieskens bijzonder veel sterkte bij het afscheid van Pa, we zullen hem gedenken als een geweldige sportman en mens.

Kueb bedank veur alles.
WK.

In de nacht van maandag op dinsdag 6-7 april is in zijn woonplaats Gronsveld een van de voormalige toprenners van de NWB, Hein Smeets, overleden.
Hein was al enkele jaren aan de sukkel geraakt met zijn gezondheid en toen de dementie de overhand kreeg was de aftakeling een kwestie van tijd.
Helaas is Hein een week voor zijn 84e verjaardag overleden.

Geboren in 1936 in Diergaarde kwam Hein Smeets in 1952 in de ban van de wielersport, niet zo verwonderlijk want in de regio Echt waren tientallen jongens op de fiets actief.
En de wielerbond was nog maar kort opgericht en maakte veel reclame voor de wielersport en het aantal wedstrijden werd elk jaar groter.

Hein Smeets werd in 1952 junior maar veel succes was er niet ter melden en hij stopte na korte tijd met de wedstrijden. In 1958 komt een andere Hein Smeets aan het vertrek bij de amateurs, hij wint in Nederweert en in Susteren en het begin van een uitstekende carrière is aanstaande. 1959 wordt al een prima jaar met 8 overwinningen waaronder het kampioenschap in Zeelst en de clubtitel in Posterholt. De zegereeks zet zich verder met 10 overwinningen in 1959, dertien in 1961 met opnieuw de kampioenstitel nu in Valkenswaard.

Dan volgt een mindere periode in 1962 want slechts 4 zeges is voor Hein Smeets het sein om te stoppen met de wedstrijdsport. En de 5 opvolgende jaren zien we geen Hein Smeets meer aan de start.

Maar in 1967 staat Hein plotseling weer aan het vertrek bij de veteranencategorie om meteen duidelijk te maken dat de zin weer terug is, hij wint 13 wedstrijden want het sprinten is hij niet verleerd, integendeel. 1968 was weer een prima vervolgjaar met eveneens weer 13 zeges en in 1969 is hij onklopbaar en is met 24 overwinning bijzonder op dreef. Die eerste drie jaar bij de veteranen wint Hein ook telkens het kampioenschap en uiteraard ook het jaarklassement.
Maar dan is het opnieuw afgelopen in 1970 om vervolgens de twee daarop volgende jaren weer bij de amateurs aan het vertrek te komen en met 4 zeges te bewijzen dat hij nog steeds een klasbak is.

Op 12 maart is de Algemene Leden Vergadering gehouden. Deze had een feestelijke tintje omdat dit de zeventigste jaarvergadering was. Dit wil zeggen dat de NWB al 70 jaar bestaat. Dit werd gevierd met een hapje en drankje voor alle aanwezigen.

Ook is er deze vergadering een start gemaakt met de gewoonte om elk jaar maar weer de standaard agenda af te werken. De statutaire zaken werden snel afgetikt doordat alle informatie al op voorhand door de leden bestudeerd kon worden. Hierdoor was er veeltijd over om te praten en discussieren over de echt belangrijke zaken zoals de wielersport ontwikkelingen in de toekomst.

Maar het hoogtepunt van de vergadering was toch wel de benoeming van Wiel Kuntzelaers tot erelid van de NWB. 
Wiel was vele jaren actief als wielrenner in de jaren 60 en 70. Daarna werd hij ploegleider van onder andere de Vivo ploeg. Dit deed hij 25 jaar. Nu is hij op elke wedstrijd aanwezig en verzamelt alle uitslagen. Zijn tot in perfectie opgezette website bevat alle uitslagen van de NWB wedstrijden en zelfs de jaren voor het bestaan van de NWB. Hij organiseert ook enkele spellen rond de Giro, de Tour en de Vuelta.
Gedurende al de jaren dat het Jan Beckers Trofee klassement werd verreden, hield Wiel de standen van de wedstrijden bij en berekende voor elke NWB renner de punten die deze in het klassement behaalde.
Wiel informeert het bestuur continue over het wel en wee rond de NWB.
Kortom, het leven van Wiel draait om het wielrennen.

Donderdag 26 maart is in zijn woonplaats Heerlen, vrij plotseling Wim Drenth overleden.
Wim was als zakenman in Maasbracht handelaar in zand en grind en door zijn liefde voor de wielersport werd hij een aantal jaren sponsor van een wielerploeg.
In het begin, 1976/1978 had Wim voornamelijk senioren en gentlemen uit de buurt in zijn ploegen, maar in 1979 werd de ploeg aangevuld met amateurs.
52 overwinningen werden er in de periode 1979-1982 behaald door o.a. Jef Drummen,Bert van Zantvoort-Fred Scheres-Jack Louwers-Henk Papen- Huub Greijmans en Jo Montforts.
De ploegleiders destijds waren Huub Gubbels en Ed Kleuters.
Maar in diezelfde tijd was Wim ook zelf een uitstekende renner die met 18 overwinningen in o.a. 1980 Baarlo-Diergaarde-Venlo-Geleen, In 1981 op de baan in Geleen bracht Wim het tot 8 zeges.
In 1982 behaalde Drenth 4 overwinningen waarvan er drie in België werden veroverd n.l. in Drieslinter, Buggenhout en Herentals ook in Geleen werd gewonnen.
Op het einde van zijn wielercarrière kwam er in 1984 nog een overwinning in Obbicht op zijn erelijst.
We zullen ons Wim Drenth blijven herinneren als een gezellge en zeer spontane wierliefhebber en mens.
Familie Drenth-Hirsfeld wensen wij veel sterkte bij het overlijden van Wim.

Wim, rust in vrede W.K.

Woensdag 25 maart is de Eindhovenaar Tonny van der Sanden tijdens een trainingsrit in Son aangereden door een auto.
Tonny werd zeer zwaargewond naar het ziekenhuis vervoerd en is vrijdag daarop aan zijn verwondingen overleden.
Tonny van der Sanden is ruim 20 jaar als wielrenner bij de NWB en WVAN actief geweest, hij was een renner van de regelmaat want bijna wekelijks stond zijn naam op de uitslagenlijsten.
Het eerste resultaat dat hij behaalde was een 34e plaats op de Baan in Baarlo in 1998.
De eerste overwinning van Tonny is op 2 juni 1999 in Vlierden en een jaar later is er een zege in de ronde van Meijel.
Ook in Handel en Baarlo weet Tonny de winst te pakken maar helaas is zijn eindspurt niet zijn sterkste wapen waardoor hij vaak met een ereplaats genoegen moet nemen.
De jaarklassementen laten zien dat van der Sanden wel degelijk bij de top hoort want bijna elk jaar staat hij bij de Top 10 en in 2002 wint hij het jaarklassement.
Ook bij de nationale kampioenschappen komt zijn naam regelmatig voor in de uitslagen: 8e in Breda 2017, 17e in 2011 in Achtmaal, 22e 2013 in Beegden.
Tonny werd 63 jaar, een bijzonder sympathieke sportman die zeer werd gewaardeerd door zijn collega’s.
Helaas zullen we hem voorgoed moeten missen .
Familie van der Sanden heel veel sterkte bij dit zware verlies maar mogen de fijne herinneringen een troost zijn in deze moeilijke tijd.
Tonny, bedankt voor alles en rust in vrede.
W.K.

Zoals vanavond door de overheid is verkondigd, worden de maatregelen die genomen zijn aangescherpt en de periode verlengd.
Er mogen tot 1 juni geen evenementen plaatsvinden. Wij kunnen niet anders dan de wedstrijden die in die periode zijn gepland te annuleren.

Drie dagen na zijn 79e verjaardag is afgelopen zaterdag in zijn woonplaats 's Gravendeel Gerrit de Wit na een slopende ziekte overleden.
Gerrit heeft als wielrenner een merkwaardige carrière beleefd, hij begon in 1959 als amateur bij de KNWU waar hij zeer succesvol was.
Hij won in 1962 o.a. een etappe in Olympia’s ronde van Nederland en diverse criteriums.
In 1963 behaalde hij een etappezege en het eindklassement in de Grand Prix Ernest Faber in Luxemburg en werd hij Nationaal kampioen bij de amateurs op het circuit van Zandvoort waar Peter Post bij de profs de titel greep.
Gerrit de Wit stapt over naar de profs maar dat blijkt geen succes te worden want een 25 plaats in Parijs-Roubaix en 8e in het kampioenschap zijn niet de resultaten waar je als beroepsrenner de kost mee kunt verdienen.

Na drie verloren jaren komt de Zuid-Hollander plots aan de start van de ronde van Deurne van de NWB in 1968 waar hij de derde plaats behaald.
Gerrit blijkt weer volop in training te zijn en dat bewijst zijn overwinning in de klassieker de ronde van de Kempen en 9 criteriums die hij meestal met voorsprong wint.
Hij wordt ook NWB kampioen in Merum en het jaarklassement wint hij met voorsprong.

1969 wordt een topjaar voor de Wit, die dat jaar bij de VIVO ploeg rijdt, want met 26 overwinningen is hij onaantastbaar en is hij nog altijd de amateur van de NWB die de meeste zege’s in één jaar weet te behalen.
Gerrit presteert het om twee wedstrijden op één dag te winnen, 's morgens om 9 uur staat hij aan de start van de ronde van Grefrath Duitsland ( 150 kilometer van zijn woonplaats 's Gravendeel ) en enkele uren later wint hij de openingskoers in Sint Joost.
De meeste indruk maakt de Wit in de Omloop der Peel met drie etappeoverwinningen en het eindklassement is hij ongenaakbaar, ook het ploegenklassement wint hij met zijn ploegmakkers Gerrit Hairwassers, Ton Schuman-Daan van Dijk-Hay Kuntzelaers en Pieter van Pol.
Inmiddels rijden nog een aantal ex-profs mee bij de NWB o.a. Henk Cornelissen-Werner Swaneveld-Remmelt Hindriks-Jo van Seggelen en Fons Steuten.

Vanmiddag is op de persconferentie meegedeeld dat de huidige maatregelen worden verlengd tot en met 6 april.
En ook uitgebreid met het sluiten van eet en drink-gelegenheden.

Daarom moeten we tot onze spijt besluiten dat ook de Sint Jozef Klassieker op 5 april geannuleerd wordt.

Het Coronavirus krijgt ook Nederland steeds meer in zijn greep. Het RIVM is in Nederland de organisatie die de overheid adviseert op basis van de wetenschappelijke gegevens die zij hebben. De overheid neemt op basis van die informatie besluiten. Op dit moment heeft het indammen van het virus de hoogste prioriteit. De NWB draagt verantwoordelijkheid voor de wielersport en volgt de richtlijnen/adviezen van het RIVM daarom nauwlettend.

Vanuit de Nederlandse regering en het RIVM is er een verbod gekomen op alle evenementen met meer dan 100 mensen. Naast dit verbod adviseert NOC*NSF de Nederlandse sport om alle sportevenementen waaronder competitie-, oefen-, en trainingswedstrijden af te gelasten. De NWB volgt dit advies. Dit houdt in dat alle wedstrijden, competities en andere wieleractiviteiten zijn afgelast. Deze maatregel geldt tot en met 31 maart 2020.

Dit heeft tot gevolg dat de wedstrijden die in Maasbracht verreden zouden worden, de Wielerronde In het Gouden Hoefijzer, niet doorgaan. Er wordt met de organisatie gezocht naar een alternatieve datum.

Deze week is op 73 jarige leeftijd de legendarische renner Piet de Haas uit Tiel aan een longontsteking overleden.

Piet voetbalde in zijn woonplaats Tiel en liep in 1982 een beenbreuk op zodat hij moest revalideren. De dokter zei tegen Piet “nu je toch niet kunt lopen ga je maar met de fiets” . Zo is de ongelofelijke wielercarrière van Piet de Haas begonnen want de Tielenaar bleek een talent te bezitten waarvan hijzelf nog geen idee had.

Piet is 35 jaar en besluit mee te doen aan een wielerwedstrijd in de buurt, hij wint deze koers en vanaf die dag is het alleen nog maar fietsen, en hoe. Alle mogelijke wedstrijden waaraan hij kan deelnemen doet Piet mee en de ruim 40 overwinningen per jaar zijn voor de krachtpatser uit Tiel eigenlijk heel normaal, de meeste wint hij met voorsprong.

Piet werkt als snijder in een glasfabriek en spaart alle vrije dagen op om te kunnen wielrennen en samen met zijn vrouw Meta reizen ze door het hele land. In 1990 besluit Piet een licentie bij de KNWU aan te schaffen zodat de concurrentie wat zwaarder wordt, hij treft dan o.a. Hans van Bavel en Jac van Kessel die dan van de NWB zijn overgestapt naar deze bond omdat de Superploeg na 25 jaar is gestopt met sponsoren. Het drietal is onverslaanbaar en samen winnen zij bijna 100 wedstrijden per jaar.
Door de samenwerking met de KNWU rijden zij ook weer bij de NWB en Piet wint tussendoor 25 wedstrijden waaronder 4 keer het nationaal kampioenschap tijdrijden in Nijeveen. Piet de Haas wint in zijn loopbaan als renner 588 wedstrijden en heeft in die tijd ook diverse zware valpartijen meegemaakt.

In 1990 breekt hij een nekwervel en is tijdelijk verlamd, twee jaar later slaat zijn ketting over en hoewel hij een hersenbloeding oploopt kan hij toch zijn geliefde sport vervolgen.
Helaas komt er een einde aan zijn wielercarrière als op 13 juli 2003 tijdens een klassieker in Vlijmen een valpartij ontstaat, Piet valt ook en dan verandert zijn hele leven. Door een dwarslaesie is Piet grotendeels verlamd en zal de rest van zijn leven moeten doorbrengen in een rolstoel.

Enkele weken geleden krijgt Piet longontsteking en dan blijkt dat zijn broze lichaam niet me herstelt.
De wielerwereld is geschokt nu de klasbak uit Tiel niet meer onder ons is.