Drie dagen na zijn 79e verjaardag is afgelopen zaterdag in zijn woonplaats 's Gravendeel Gerrit de Wit na een slopende ziekte overleden.
Gerrit heeft als wielrenner een merkwaardige carrière beleefd, hij begon in 1959 als amateur bij de KNWU waar hij zeer succesvol was.
Hij won in 1962 o.a. een etappe in Olympia’s ronde van Nederland en diverse criteriums.
In 1963 behaalde hij een etappezege en het eindklassement in de Grand Prix Ernest Faber in Luxemburg en werd hij Nationaal kampioen bij de amateurs op het circuit van Zandvoort waar Peter Post bij de profs de titel greep.
Gerrit de Wit stapt over naar de profs maar dat blijkt geen succes te worden want een 25 plaats in Parijs-Roubaix en 8e in het kampioenschap zijn niet de resultaten waar je als beroepsrenner de kost mee kunt verdienen.

Na drie verloren jaren komt de Zuid-Hollander plots aan de start van de ronde van Deurne van de NWB in 1968 waar hij de derde plaats behaald.
Gerrit blijkt weer volop in training te zijn en dat bewijst zijn overwinning in de klassieker de ronde van de Kempen en 9 criteriums die hij meestal met voorsprong wint.
Hij wordt ook NWB kampioen in Merum en het jaarklassement wint hij met voorsprong.

1969 wordt een topjaar voor de Wit, die dat jaar bij de VIVO ploeg rijdt, want met 26 overwinningen is hij onaantastbaar en is hij nog altijd de amateur van de NWB die de meeste zege’s in één jaar weet te behalen.
Gerrit presteert het om twee wedstrijden op één dag te winnen, 's morgens om 9 uur staat hij aan de start van de ronde van Grefrath Duitsland ( 150 kilometer van zijn woonplaats 's Gravendeel ) en enkele uren later wint hij de openingskoers in Sint Joost.
De meeste indruk maakt de Wit in de Omloop der Peel met drie etappeoverwinningen en het eindklassement is hij ongenaakbaar, ook het ploegenklassement wint hij met zijn ploegmakkers Gerrit Hairwassers, Ton Schuman-Daan van Dijk-Hay Kuntzelaers en Pieter van Pol.
Inmiddels rijden nog een aantal ex-profs mee bij de NWB o.a. Henk Cornelissen-Werner Swaneveld-Remmelt Hindriks-Jo van Seggelen en Fons Steuten.
De twee volgende jaren is de Wit spoorloos en schijnen maagklachten de oorzaak van zijn afwezigheid ter zijn.
Dan komt hij in 1972 weer terug bij de VIVO-ploeg en wint hij in Ospel en Thorn om daarna definitief afscheid te nemen van zijn NWB avontuur, de afstand naar Limburg is hem teveel en hij besluit weer terug te gaan naar de KNWU.
Zijn klasse bewijst hij nog een aantal jaren door elk jaar een tiental koersen op zijn naam te schrijven en in 1978 een punt te zetten achter zijn toch nog lange carrière.

Gerrit, rust in vrede.

W.K.