De NWB is druk aan het inventariseren wat er nog georganiseerd kan worden. Het blijkt echter in de meeste plaatsen dat met de vergunningverstrekking een afwachtende houding wordt aangenomen. Men wil beleid van de veiligheidsregio's hebben. De organisatoren die nog iets zouden willen organiseren kunnen nog geen toezeggingen doen.
Wiel was al enige tijd ernstig ziek en raakte eind vorige week in coma en is afgelopen donderdag in zijn woonplaats Stramproy overleden.
Wiel was een echte NWB-er die het wedstrijdrijden slechts even probeerde in 1972 bij de gentlemen maar al spoedig in de gaten kreeg dat hij andere kwaliteiten had dan het fietsen.
Toen hij werd gevraagd om jurylid te worden bleek al meteen dat hij de juiste man was en als we zijn staat van dienst bekijken dan heeft Wiel ruim 40 jaar vrijwel wekelijks in zijn vrije tijd met veel plezier en kunde zijn taak als jurylid uitgeoefend.
Wiel was een zeer bescheiden man maar nam zijn taak bijzonder serieus, ook kreeg hij veel waardering voor zijn correcte optreden.
Wiel Heylen, zal op eigen verzoek, in besloten kring worden gecremeerd.
Wiel bedankt voor je enorme inzet en rust in vrede.
W.K.
Zoals dinsdag 21 april door de overheid is bekend gemaakt, worden de maatregelen die vastgesteld zijn verlengd.
Er mogen tot 1 september geen evenementen georganiseerd worden.
Dit betekent dus dat nagenoeg ons hele programma in 2020 niet door kan gaan.
We beraden ons op welke evenementen we in september nog zouden kunnen laten doorgaan, en in welke vorm.
Vanmorgen, 30 april, is op 90 jarige leeftijd in zijn woonplaats Blerick oud-NWBer Baer Goofers overleden.
Voordat de NWB werd opgericht werden al talrijke wedstrijden in diverse Limburgse dorpen en steden verreden, Baer Goofers was al meteen bij de deelnemers en won ook al vroeg zijn eerste wedstrijd, op 17 jarige leeftijd kwam hij in 1947 met voorsprong aan de finish in de ronde van Venlo.
14 jaar rijdt Goofers bij de amateurs een uitstekend palmares bij elkaar en is vrijwel wekelijks in de uitslagenlijsten te vinden.
Een 6 plaats in de driedaagse van Belfeld en 5e bij de kampioenschappen in Baarlo ( winnaar Jo Bedeaux uit Tegelen ) 1948.
De daaropvolgende jaren zijn er overwinningen in Pey Echt en Afferden 1951 en opnieuw in Pey Echt in 1952, ook een 6e plaats in de sterk bezette driedaagse van Belfeld is een voortreffelijk resultaat.
We hoeven de uitslagen van Baer Goofers in daaropvolgende jaren maar te raadplegen om te zien welke resultaten hij jaarlijks behaalde.
Baer fietste tot 1962 bij de amateurs maar toen de veteranencategorie werd opgericht was ook Goofers weer van de partij en ook toen was hij bijna wekelijks in de top10 te vinden.
Tegen veel kampioenen en Tour de France deelnemers heeft Goofers in zijn loopbaan moeten strijden o.a. Piet Haan-Sjra Vergooszen-Martin van der Borgh-Piet van den Brekel-Frits Ramakers-Jan Kuntzelaers-Theo Teunissen-Fons Steuten-Frits Knoops-Piet Craenen-Hein Smeets-Ad van Kemenade-Hay Schoenmakers-Frans Evers-Jo van Seggelen –Jan Nolten enz.
Drie overwinningen waren zijn deel bij de veteranen nl. in 1970 Swalmen en Sevenum en 1971 in Boekel.
Na zijn wielercarrière heeft Baer 6 jaar als ploegleider gefungeerd bij de ploeg van André Roest uit Venlo met zijn team behaalde hij 56 overwinningen.
Zoon Johan en kleinzoon Rik hebben ook de wielersport beoefend in de voetsporen van vader en opa Baer.
We zullen ons Baer Goofers blijven herinneren als een sympathieke en bijzonder aardige sportman en persoon.
We wensen Truus de kinderen en kleinkinderen veel sterkte en laat de mooie herinneringen een troost zijn voor allen.
Baer rust in vrede.
W.K.
Afgelopen zondagnacht (12 april) is Paul Konings uit Asten, in zijn slaap, aan een hartstilstand overleden.
Paul had al enkele jaren hartproblemen en een nieuwe aanval is hem noodlottig geworden.
Paul geboren op 17 september 1941 in Asten heeft net als zijn twee broers Sjeng en Huub vele jaren de wielersport beoefend, hij werd zelfs enkele jaren beroepsrenner. In 1957 start hij bij de junioren van de NWB met wisselend succes en voornamelijk ereplaatsen. De daaropvolgende jaren rijdt Paul bij de amateurs en opnieuw zijn de resultaten niet hoopgevend voor een glanzende carrière, zijn beste resultaat behaald hij in 1961 in de ronde van zijn eigen Asten door als tweede te eindigen achter zijn oudere broer Huub.
Konings gaat over naar de KNWU en begint aan een nieuw avontuur door zich bij de beroepsrenners te melden, hij krijgt een contract bij de ploeg Romeo-Smiths waar hij dat seizoen tevreden moet zijn met een achtste plaats in de klassieker Kanton Aargau in Zwitserland. Hoewel hij een nieuw contract weet te bemachtigen zijn ook nu de resultaten bij de ploeg Goldor-Gerka te mager om stand te houden tussen de profs. Een vierde plaats in de GP l`Eglise, 10e in het Belgische Zwijndrecht en 24e bij de nationale kampioenschappen doet Paul besluiten om na drie jaar te stoppen als beroepsrenner.
Paul Konings komt enkele jaren later weer terug bij de bond waar het allemaal begon, de NWB, en rijdt erg wisselvallig zijn koersen bij de amateurs. Begin 1989 gaat Paul, inmiddels 48 jaar, bij de Masters/veteranen van start en warempel dan komen de resultaten alsnog en wint hij in elf jaar in totaal 20 wedstrijden. De voornaamste zeges behaalt hij bij kampioenschappen o.a in 1990 de Weltcup in het Oostenrijkse Sankt Johann, 1993 het NWB kampioenschap in Venlo en drie jaar later nogmaals de titel in Baarlo.
Het plezier in het fietsen was terug en Paul, die overigens veel te bescheiden was, heeft de laatste jaren van zijn leven met heel veel zin op de racefiets doorgebracht.
Helaas moeten we deze week afscheid nemen van de sympathieke sportman Paul Konings.
Familie Konings veel sterkte.
Paul bedankt voor alles.
WK
Afgelopen maandag is opnieuw een ex-NWB renner overleden.
Nu moeten we afscheid nemen van Jacques Nieskens uit Sint Odiliënberg, Jacques ( Kueb) werd 88 jaar.
Zijn NWB carrière was zeer kort maar de klasse van de oud Swalmenaar kwam vanaf zijn eerste wedstrijden zeer duidelijk naar voren. Met de start van de NWB in 1950 was Nieskens al van de partij, hij begon als 17 jarige meteen bij de amateurs met een tweede plaats in Echt, werd 4e in de driedaagse van Belfeld en wist zijn eerste overwinning te behalen in de ronde van Haelen. Het volgende jaar kwam zijn klasse al duidelijk naar voren met overwinningen in Geulle, Belfeld (driedaagse) ,Overhoven (Sittard), Deurne, Munstergeleen, en het kampioenschap in Haelen. In deze titelstrijd versloeg Jacques zijn grootste rivaal Hans Voesten uit Venray op de streep. Dat seizoen werd Nieskens ook tweede in het Jaarklassement achter Voesten.
Hij werd opgenomen in de Victoryploeg uit Maaseik maar dat was van korte duur want de overgang naar de KNWU was onvermijdelijk. Jacques werd meteen amateurkampioen van Limburg door op de Cauberg Jac Gelissen te kloppen in een tumultueuze sprint. Dat jaar waren er diverse overwinningen in criteriums en uitnodigingen om met de nationale ploeg deel te nemen in het buitenland. Zo werd Nieskens 3e in de Ster van Namen en won hij op fraaie wijze een rit in de Twaalf Kantons in Luxemburg. In 1957 werd hij geselecteerd voor de Erobaploeg met o.a Piet van den Brekel, Mart van den Borgh en Thijs Roks. Jacques stond enkele jaren op de nominatie als deelnemer aan het WK maar telkens besliste de bond in zijn nadeel.
Hoewel er dat jaar wederom diverse overwinningen zijn deel waren bleken knieproblemen uiteindelijk de oorzaak dat er aan zijn carrière niet veel later een einde kwam. Jack Nieskens was bijzonder populair bij de wielerliefhebbers want zijn strijdlust was formidabel.
Familie Nieskens bijzonder veel sterkte bij het afscheid van Pa, we zullen hem gedenken als een geweldige sportman en mens.
Kueb bedank veur alles.
WK.
In de nacht van maandag op dinsdag 6-7 april is in zijn woonplaats Gronsveld een van de voormalige toprenners van de NWB, Hein Smeets, overleden.
Hein was al enkele jaren aan de sukkel geraakt met zijn gezondheid en toen de dementie de overhand kreeg was de aftakeling een kwestie van tijd.
Helaas is Hein een week voor zijn 84e verjaardag overleden.
Geboren in 1936 in Diergaarde kwam Hein Smeets in 1952 in de ban van de wielersport, niet zo verwonderlijk want in de regio Echt waren tientallen jongens op de fiets actief.
En de wielerbond was nog maar kort opgericht en maakte veel reclame voor de wielersport en het aantal wedstrijden werd elk jaar groter.
Hein Smeets werd in 1952 junior maar veel succes was er niet ter melden en hij stopte na korte tijd met de wedstrijden. In 1958 komt een andere Hein Smeets aan het vertrek bij de amateurs, hij wint in Nederweert en in Susteren en het begin van een uitstekende carrière is aanstaande. 1959 wordt al een prima jaar met 8 overwinningen waaronder het kampioenschap in Zeelst en de clubtitel in Posterholt. D
e zegereeks zet zich verder met 10 overwinningen in 1959, dertien in 1961 met opnieuw de kampioenstitel nu in Valkenswaard.
Dan volgt een mindere periode in 1962 want slechts 4 zeges is voor Hein Smeets het sein om te stoppen met de wedstrijdsport. En de 5 opvolgende jaren zien we geen Hein Smeets meer aan de start.
Maar in 1967 staat Hein plotseling weer aan het vertrek bij de veteranencategorie om meteen duidelijk te maken dat de zin weer terug is, hij wint 13 wedstrijden want het sprinten is hij niet verleerd, integendeel. 1968 was weer een prima vervolgjaar met eveneens weer 13 zeges en in 1969 is hij onklopbaar en is met 24 overwinning bijzonder op dreef. Die eerste drie jaar bij de veteranen wint Hein ook telkens het kampioenschap en uiteraard ook het jaarklassement.
Maar dan is het opnieuw afgelopen in 1970 om vervolgens de twee daarop volgende jaren weer bij de amateurs aan het vertrek te komen en met 4 zeges te bewijzen dat hij nog steeds een klasbak is.
Je mag het wisselvallig noemen want 1973 en 1974 is Hein Smeets niet van de partij maar daar is een gegronde reden de oorzaak van. Want een enorm gasontploffing, in zijn huis in Maasbracht, zorgt ervoor dat 7 juni 1973 voor eeuwig de zwartste dag in het leven van de familie Smeets blijft.
Hein neemt de draad weer op en van 1975 tot en met 1987 is hij weer actief bij de veteranen. Precies 100 overwinningen in 22 wielerjaren staan op het palmares van een geweldige sportman die enorm gesteund zijn vrouw Kate. zoon Herman en dochter Ankie tot fantastische prestaties kwam.
Familie Smeets heel veel sterkte, Hein bedankt voor alles en rust in vrede, we zullen je nooit vergeten.
WK.
Op 12 maart is de Algemene Leden Vergadering gehouden. Deze had een feestelijke tintje omdat dit de zeventigste jaarvergadering was. Dit wil zeggen dat de NWB al 70 jaar bestaat. Dit werd gevierd met een hapje en drankje voor alle aanwezigen.
Ook is er deze vergadering een start gemaakt met de gewoonte om elk jaar maar weer de standaard agenda af te werken. De statutaire zaken werden snel afgetikt doordat alle informatie al op voorhand door de leden bestudeerd kon worden. Hierdoor was er veeltijd over om te praten en discussieren over de echt belangrijke zaken zoals de wielersport ontwikkelingen in de toekomst.
Maar het hoogtepunt van de vergadering was toch wel de benoeming van Wiel Kuntzelaers tot erelid van de NWB.
Wiel was vele jaren actief als wielrenner in de jaren 60 en 70. Daarna werd hij ploegleider van onder andere de Vivo ploeg. Dit deed hij 25 jaar. Nu is hij op elke wedstrijd aanwezig en verzamelt alle uitslagen. Zijn tot in perfectie opgezette website bevat alle uitslagen van de NWB wedstrijden en zelfs de jaren voor het bestaan van de NWB. Hij organiseert ook enkele spellen rond de Giro, de Tour en de Vuelta.
Gedurende al de jaren dat het Jan Beckers Trofee klassement werd verreden, hield Wiel de standen van de wedstrijden bij en berekende voor elke NWB renner de punten die deze in het klassement behaalde.
Wiel informeert het bestuur continue over het wel en wee rond de NWB.
Kortom, het leven van Wiel draait om het wielrennen.
Donderdag 26 maart is in zijn woonplaats Heerlen, vrij plotseling Wim Drenth overleden.
Wim was als zakenman in Maasbracht handelaar in zand en grind en door zijn liefde voor de wielersport werd hij een aantal jaren sponsor van een wielerploeg.
In het begin, 1976/1978 had Wim voornamelijk senioren en gentlemen uit de buurt in zijn ploegen, maar in 1979 werd de ploeg aangevuld met amateurs.
52 overwinningen werden er in de periode 1979-1982 behaald door o.a. Jef Drummen,Bert van Zantvoort-Fred Scheres-Jack Louwers-Henk Papen- Huub Greijmans en Jo Montforts.
De ploegleiders destijds waren Huub Gubbels en Ed Kleuters.
Maar in diezelfde tijd was Wim ook zelf een uitstekende renner die met 18 overwinningen in o.a. 1980 Baarlo-Diergaarde-Venlo-Geleen, In 1981 op de baan in Geleen bracht Wim het tot 8 zeges.
In 1982 behaalde Drenth 4 overwinningen waarvan er drie in België werden veroverd n.l. in Drieslinter, Buggenhout en Herentals ook in Geleen werd gewonnen.
Op het einde van zijn wielercarrière kwam er in 1984 nog een overwinning in Obbicht op zijn erelijst.
We zullen ons Wim Drenth blijven herinneren als een gezellge en zeer spontane wierliefhebber en mens.
Familie Drenth-Hirsfeld wensen wij veel sterkte bij het overlijden van Wim.
Wim, rust in vrede W.K.
Woensdag 25 maart is de Eindhovenaar Tonny van der Sanden tijdens een trainingsrit in Son aangereden door een auto.
Tonny werd zeer zwaargewond naar het ziekenhuis vervoerd en is vrijdag daarop aan zijn verwondingen overleden.
Tonny van der Sanden is ruim 20 jaar als wielrenner bij de NWB en WVAN actief geweest, hij was een renner van de regelmaat want bijna wekelijks stond zijn naam op de uitslagenlijsten.
Het eerste resultaat dat hij behaalde was een 34e plaats op de Baan in Baarlo in 1998.
De eerste overwinning van Tonny is op 2 juni 1999 in Vlierden en een jaar later is er een zege in de ronde van Meijel.
Ook in Handel en Baarlo weet Tonny de winst te pakken maar helaas is zijn eindspurt niet zijn sterkste wapen waardoor hij vaak met een ereplaats genoegen moet nemen.
De jaarklassementen laten zien dat van der Sanden wel degelijk bij de top hoort want bijna elk jaar staat hij bij de Top 10 en in 2002 wint hij het jaarklassement.
Ook bij de nationale kampioenschappen komt zijn naam regelmatig voor in de uitslagen: 8e in Breda 2017, 17e in 2011 in Achtmaal, 22e 2013 in Beegden.
Tonny werd 63 jaar, een bijzonder sympathieke sportman die zeer werd gewaardeerd door zijn collega’s.
Helaas zullen we hem voorgoed moeten missen .
Familie van der Sanden heel veel sterkte bij dit zware verlies maar mogen de fijne herinneringen een troost zijn in deze moeilijke tijd.
Tonny, bedankt voor alles en rust in vrede.
W.K.
