Amsterdammer geeft Limburgers het nakijken in Stramproy
De Limburgers Roel Jetten en Roy Steuten hadden lang zicht op de overwinning. Het duo moest echter in de slotfase toezien hoe de 25-jarige Amsterdammer Gijs Beets de overwinning greep in Stramproy.
De wielerronde in Stramproy was met 64 renners druk bezocht. Er heerste sfeer en de renners maakten al snel koers. Er ontsnapten eerst negen renners, die later nog eens gezelschap kregen van zes anderen. Hierbij acht Limburgers met Steuten, Steins, Cox, van Dam, Salentijn, van Alphen, Jetten en Habets. Met een maximale voorsprong van 41 seconden leek de wedstrijd gelopen. Maar de samenwerking was niet geweldig, zeker niet toen Midden-Limburger Jacques Cox alleen probeerde weg te komen. Na 42 kilometer werden de vluchters gegrepen, maar het spel begon snel weer opnieuw. Ook weer met Roy Steuten, eerst met Riddy en Wulterkens en later met Beets, O’Hara en opnieuw Cox. De tijdrijder Gijs Beest (Amsterdam) ging daarna op solotoer. De lange renner maakte zich klein op de finishstraat tegen de wind en bouwde zijn voorsprong steeds meer uit. Met een voorsprong van 45 seconden won hij de koers. Achter hem won Roy Steuten (Ell) de sprint voor de tweede plaats voor provinciegenoot Roel Jetten (Einighausen). Roy Steuten had zijn zinnen gezet op deze bijna thuiswedstrijd. Eind 2011 beëindigde hij zijn carriére. Drie jaar later had de 39-jarige renner van TWC De Kempen geen vrede meer met deze abrupte beslissing na een valpartij. Na een verhuizing, een operatie en een knieblessure keerde hij op het einde van het vorig jaar terug in het peloton van de amateurs. Langzaam knoopt hij aan bij de vorm van weleer. Hij won dit jaar al eerder in Deurne en Roermond. Steuten: "Jammer dat de eerste ontsnapping niet doorging. In de slotfase moest ik er alles uitpersen om nog tweede te worden. Gijs Beest was gewoon de beste. We dachten hem nog te achterhalen. Maar dat lukte niet meer na een vrij pittige wedstrijd."
Bron: Dagblad De Limburger, door Ger Hermans
Someren Peer Someren met het deels nieuwe parkoers was een gevarieerde route, met een aantal lange rechte stukken, maar ook voor een groot deel een route waarop de renners vaak eventuele vluchters uit het oog verloren. Geen lange rechte wegen, met uitzondering van de weg tussen Someren en Maarheeze en tussen Achel en Peer. De eerste 50 km, tot in Peer, enkele pogingen om weg te komen. Deze liepen op niets uit. In het bochtige deel nabij Wijchmaal, in de Dommelvallei, sprongen Patrick van Gortel en Joost Volkers weg. Bij het binnenrijden van Peer hadden ze een serieuze voorsprong. Dat hadden de anderen ook gezien en een groep van 7, Roel Jetten, Niels van Deursen, Teus de Jong, Kristof Gryson, Dries de Smet, Roy Steuten en Koen Wulterkens probeerde het ook. En ook hen lukte het. Al snel waren ze bij de andere 2 vluchters. Eerst konden ze de cadans niet vinden. Lange tijd hing de voorsprong op 15 seconden. Een vijftal kilometers later sprong Bram Vermeulen er ook naar toe. Vervolgens konden de tien in de Achelse bossen werken aan de voorsprong. Hier begon hij te groeien. Net na Budel bedroeg hij 1 minuut. In Maarheeze, 80 km, weer 10 sec erbij. Terug in Someren zakte de Jong langzaam af. Net na de eerste doorkomst aan de finish, bij het ingaan van de laatste 20 km maakte Jetten en schuiver. Volkers, de mede-initiator van deze ontsnapping moest uitwijken door de stoep op te rijden. Daarbij reed hij zijn voorband kapot. Hij werd snel geholpen, maar kon de rest niet meer achterhalen. Enkele kilometers later moest Wulterkens de rest laten gaan. De overgebleven zes vochten voor hun voorsprong. Maar achterin zaten ze ook niet stil. Een zevental ging de achtervolging in. Al snel zagen de koplopers de seconden wegtikken. In de eindsprint hadden ze nog maar 10 sec. Er werd fel gesprint, maar Gryson is daarin juist heel sterk. Van Deursen werd tweede en daarachter eindigde Steuten als derde.