Wilbertoord – De 36-jarige Coen Vermeltfoort heeft de eerste editie van de gravelkoers ‘Prins van de Peel’ op zijn naam geschreven. De renner uit Vlijmen koos al vanaf de eerste meters voor een aanval. Tot zijn grote verrassing kwam er slechts één renner aansluiten, de Belg John de Schutter. Het duo pakte al snel een voorsprong van dertig seconden. De kloof werd stelselmatig uitgebouwd tot uiteindelijk bijna vijf minuten. Het eerste peloton van zo’n twintig renners zag daardoor het duo al snel uit het zicht verdwijnen. Een échte reactie in de wedstrijd over 150 minuten kwam pas tot stand in de slotronden. Er werden in totaal tien ronden van zo’n acht kilometer afgewerkt op het Landgoed Princepeel. Een omloop over vooral kaarsrechte wegen en mooie gravel. In de slotronde versnelde Vermeltfoort twee maal, de eerste keer kon De Schutter nog terugkomen. Na een tweede versnelling brak de Belgische hardrijder. En zo kon Vermeltfoort het zegegebaar maken en mag hij zich voor een heel jaar de ‘Prins van de Peel’ noemen. Op het eindpodium kreeg hij gezelschap van Sera Gademan, die als “Prinses van de Peel’ werd gekroond. Gademan zat tot in de finale in de eerste achtervolgende groep en werd overall zelfs 14e. Een knappe prestatie voor de veldrijdster, die deze zondag de agenda vrijmaakte voor de Brabantse gravelkoers. Bij de 45-plus mannen won Bas Peters uit Heythuysen, die als derde over de streep kwam. Hij had een achterstand van 4:45 minuten op Vermeltfoort. Er werd in Wilbertoord gekoerst over twee afstanden. Utrechtenaar Sander van Casteren won de 75 minuten-koers.

De winnaar is actief voor het VolkerWessels Cycling team en laat zich vooral zien in wegwedstrijden. Hij won dit jaar de Ronde van Midden-Brabant en was 2e in de Slag van Ambacht. Daarnaast sprintte hij naar een overwinning in de criteriums van Pijnacker, De Lier en Nibbixwoud.

SOMEREN-EIND, door Ger Hermans

Met prima weersomstandigheden en een omloop van elf kilometer rondom Someren-Eind stond het peloton van bijna honderd starters een mooie uitdaging te wachten. 

Drie ‘brommers’ beginnen er vroeg aan

Het wedstrijdverloop was niet het meest spraakmakende, omdat al na negen kilometer een drietal een voorsprong nam. Bij de eerste finishpassage hadden ze nog maar 8 seconden. Een ronde later was dat al 39 tellen. De namen: Erwin Bakker, Jeroen Rombouts en Luuk Sillekens. En dan weet je het wel, drie hardrijders. Hoewel het tempo – ook in het peloton -  vrij hoog was bleef het trio goed samenwerken.  Na 44 kilometer (4 van de 9 ronden) was de kloof 1:10 minuten. En dat bleef lang zo.

Totdat Stefan Cohnen een achtervolging op gang trok. Uiteindelijk werd dit een achtervolgende groep van acht renners met de Belgen Brimbois, Willems, Verbakel, van der Moeren en van Dingenen en Nijmegenaar Ruchtie. Bij de bel voor de laatst ronde zaten ze op 50 seconden. Ondanks dat ze er in de laatste ronde nog eens vijfentwintig vanaf deden, kwam ze er ook nog 25 tekort. 

Rombouts kampte met knie-problemen, maar dat is verleden tijd

De 32-jarige winnaar Jeroen Rombouts (Team Racing Homers) doet zijn verhaal: “Best een vroege ontsnapping. Maar toen Sillekens en Bakker gingen, moest ik mee. Toen deed ook onze ploeg goed afstoppingswerk. Bovendien bleven Bakker en Sillekens gaan. Ik vond ze ook net iets sterker. In de sprint wist ik dat het tussen Luuk en mij zou gaan. Luuk ging echter van heel ver aan, op ongeveer een kilometer. Hij vroeg nog om over te nemen, maar ik heb gewacht tot de laatste honderden meters. Toen kwam ik langs hem, en kon hem verslaan. Maar voor mijn gevoel was dat geen groot verschil. Volgende week koers ik nog in België en begin oktober sluit ik af met het WK Gravel in Leuven. Dit jaar viel tot nu toe tegen, met veel problemen met mijn knie. Maar de laatste maanden is dat onder controle. Naast een wedstrijd in de zomeravondcompetitie, is dit eigenlijk mijn eerste overwinning van het seizoen. Mijn grootste succes was de nationale titel bij de WFN (2018).

Volgende uitdagingen wachten op Bakker